Μετά την πρώτη ωδή προ δεκαπενθημέρου που 'χε μπλε χρώμα, σήμερα έρχεται η δεύτερη με απόχρωση του ροζοκόκκινου.
Οι φίλοι ξαναλέω.
Φανταστικοί!
Περνάτε πολλές ώρες μαζί, μιλώντας, ακούγοντας μουσική, χαζεύοντας, δημιουργώντας, φωτογραφίζοντας, γελώντας και χαμογελώντας, τρώγοντας μπριζόλες με ρύζι, κέικ, σουφλέ, σοκολάτα ΙΟΝ, ξέφυγα απ'το θέμα μου, παίζοντας επιτραπέζια, διασκεδάζοντας και βλέποντας ταινίες.
Κόλλησα τώρα απ'την πείνα που κουβαλώ τις τελευταίες ώρες και δεν μου 'ρχεται τι άλλο να γράψω!
(Θα μπορούσε κανείς να γράψει τριλογία...)
Η δεύτερη ωδή, ντυμένη με ελαφρώς ερυθρή ενδυμασία,
είναι αφιερωμένη σε μία φίλη που με προσέχει σαν αδερφό της.
Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012 "Proβάροντας την αποτυχία"
Η χθεσινή ημέρα δεν ήταν μέρα για να βγάλω φωτογραφίες.
Μουντή, γκρίζα, νωχελική, άοσμη.
Για να ξεφύγω από τα δεσμά της, κατέφυγα στο σπίτι του Κώστα για να παίξουμε Pro. Το γνωστό παιχνίδι ποδοσφαίρου που καθηλώνει μύρια αντρών σ' όλο τον κόσμο.
Μιας και δεν είμαστε οι εξαιρέσεις του συγκεκριμένου κανόνα, λιώσαμε μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή για κάμποση ώρα.
Η αποτυχία ήταν γεγονός. Σε επτά παιχνίδια που παίξαμε, υπήρχε μία ισοπαλία, δύο νίκες μου και διπλάσιες νίκες του Κώστα.
Δεν θα προσπαθήσω να αναλύσω τους αγώνες και τις τακτικές μου, αφού ξέρω τον ένοχο για την παιχνιδοκατρακύλα μου: Η κακιά η μέρα
Για να αλλάξει κάπως η διάθεσή μου, βγήκα έξω στον καθαρό, εντός εισαγωγικών, αέρα, για να συναντήσω αρχικά τον Πάνο και στη συνέχεια κι άλλους φίλους.
Αφού βρεθήκαμε όλοι στην κεντρική πλατεία της πόλης και χαιρετηθήκαμε, πήγαμε σε ένα μαγαζί με φθηνή μπύρα και νόστιμο φαγητό για να καθίσουμε να πούμε τα νέα μας και να κάνουμε χαβαλέ πίνοντας, τρώγοντας και ζεσταίνοντας τους εαυτούς μας, μιας και ακριβώς από πάνω μας υπήρχε ένα καυτό "μανιτάρι".
ΥΓ: Εξαιρώντας το γεγονός ότι συνάντησα αγαπημένους φίλους, ήταν μία μέρα χωρίς τίποτε το αξιοσημείωτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου