Ο δράκος του θεού Διονύσου

Το πρωινό ξύπνημα.

Η στιγμή που τα όνειρά μας αλλοιώνονται, σαν ένα φιλμ από την υπερέκθεση του ήλιου.
Η στιγμή που τα βλέφαρά μας αγκομαχούν, σαν έναν αρσιβαρίστα στους Ολυμπιακούς αγώνες.
Η στιγμή που τα σώματά μας μιλάνε, σαν μία χαλασμένη αλυσίδα ποδηλάτου.
Η στιγμή που δυο βρώμικες ανάσες συνθέτουν τη γουλιά ενός πανάκριβου κρασιού.

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012  "Τί (τ) σου 'κανα και πίνεις;"

Τα τηλέφωνα ανά χείρας για αρκετή ώρα μέχρι να αποφασίσουμε που να πάμε.

Να πάμε ψηλά; Πιο κεντρικά; Θες ήσυχα; Ή στριμωχτά; 

Τελικά, πήγαμε εκεί που δουλεύει μια φίλη μας, για να παίξουμε και tichu.
Έξι νοματαίοι, που σα μια λάμπα νοσοκομείου που τρεμοσβήνει, γινόμασταν πέντε και πάλι έξι, ξανά πέντε, κι άντε και πάλι απ' την αρχή.

Οι τέσσερις που φτάσαμε νωρίτερα αρχίσαμε με ξέφρενο ρυθμό το εθιστικό αυτό χαρτοπαίγνιο.
Κέντες, ζευγάρια, σκυλιά, πουλιά, κλεψιές, ματιές, κλεφτές ματιές, μονοφυλλίες, δράκοι και μπόμπες συνέθεταν μια τρομερή μάχη με πολλές ανατροπές.

Όταν πια δεν "τραβούσε" άλλο, το παρατήσαμε και πήγαμε για κρασί.

|-------------------------------------------|

Ω! Του θαύματος! Εμφανίστηκε από μηχανής θεός ο Διόνυσος.

Έκατσε μαζί μας, τα είπαμε, τα ήπιαμε, τσουγκρίζαμε κάθε λεπτό μέχρι που μ' έπιασε μια ζάλη.

Μια μικρή ζάλη, όχι τόσο από την ποσότητα, αλλά από την ποιότητα του κόκκινου κρασιού.

Ο θεός Διόνυσος, συνέχισε μόνος του την παρτίδα που 'χαμε αφήσει στο tichu, και έριξε τον δράκο, πήρε την χαρτωσιά και με αποτέλειωσε.

Έφυγα νωρίτερα γιατί η εικόνα που έμπαινε στις κόρες των ματιών μου ήταν κάπως έτσι.

2 x Π. + 2 x Σ. + 2 x Κ. (εδώ ο ένας Κ. λείπει)

QUIZ: Βρες τις 5 (πέντε) φιγούρες των φίλων μου.